کد مطلب:44846 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » روانشناسي

چرا در يكي از نشريات در راه حق آمده است كه نگراني لازمه زندگي است ؟

نگراني به مفهوم گوناگوني مي تواند تصوّر شود . امّا آنچه مورد نظر است احساسي در مقابل بي تفاوتي مي باشد . آدمهايي كه در دين مطلوب هستند ، كساني اند كه با بصيرت به مسايل دوز مي نگرند و در جامعه خويش حضور دارند . اين حضور بي ترديد در انسان مؤثّر است ، زيرا مؤمن خود را در مقابل گرفتاري ها و ناكامي هاي انسان ها و ظلم و ستم و جهل و فقر و جنگ ، مسؤول مي داند چرا چنين نباشد كه سراسر آيات و روايات ، ما را متعهد مي كند . البته اين يك احساس انساني است و هر انساني چنين حالتي را داراست ولي در مكتب اين احساس بارور مي شود و پشتوانه مي يابد .
از منظري ديگر ، مؤمن هيچ حزن و اندوهي ندارد . زيرا با پيشگيري و توكل بر خداوند از او آرامش مي گيرد و به تكليف خويش مي پردازد . او در اين مرحله به وظيفه مي انديشد نه به نتيجه و چنين است كه در قرآن آمده است : « إِنَّ اولياءَ اللَّهِ لاخوفٌ عَليهم و لاهُم يَحزنُون ؛ همانا دوستان خدا نه خوفي از گذشته و نه اندوهي از آينده دارند » .
{P - اشاره به جمله اي از امام خميني ( رحمه الله ) . P}
بسيار روشن است كه اين نگراني با آن كيفيت رواني كه يك بيماري است ، كاملاً متفاوت مي باشد . هر چند همان نگراينها نيز در ستبر دين و دستورات نشاطانگيز به سامان مي رسد .